InSide Opis Filmu
Przedmiotem projektu jest stworzenie eksperymentalnego filmu tanecznego. Ideą i myślą przewodnią filmu jest zderzenie dwóch światów: ruchu ciała tancerki i pracy kamery, czego efektem jest oryginalna opowieść o różnych wymiarach samotności. Czas: 12 minut.
Historia |
Ekipa |
|
InSide. Samotność zachowana w ciele, w ruchu, w obrazie. Jego siła bierze się ze zderzenia dwóch światów: ruchu ciała tancerki i pracy kamery. Efektem jest oryginalna opowieść o różnych wymiarach samotności. W surowym mieszkaniu, bohaterka próbuje poznać różne odcienie, odsłony tego stanu. Tancerka (Aleksandra Borys) pracuje ze stanem ciała pomiędzy snem a rzeczywistością. Jej działanie oscyluje między codziennymi gestami i czynnościami a zagłębianiem się w siebie, słuchaniem swojego ciała i stanów emocjonalnych towarzyszących ruchowi. Projekt filmu „INSIDE” jest projektem bardzo obiecującym, łączy bowiem walory treściowe z poszukiwaniem ciekawych, nowatorskich rozwiązań formalnych. |
taniec/ Aleksandra Borys choreografia/ Renata Piotrowska zdjęcia/ Justyna Calińska reżyseria/ Anna Zuzanna Błaszczyk charakteryzacja/ Carolina Albano dźwięk/ Tomek Ziołecki reżyseria dźwięku/ Michał Anuszewski korekcja barwna/ Cinema Ensemble muzyka/ Olena Leonenko www/ Paweł Wilewski kierownik produkcji/ Olga Jabłońska producent/ BLASZANKA STUDIO |
Inspiracje
Jak mówi tancerz i choreograf Benoit Lachambre: „Let your body to dream”. To jest punkt wyjścia do pracy nad ruchem. Inicjatorem i pomysłodawcą tego sposobu pracy z ciałem w filmie InSide jest choreografka Renata Piotrowska. Ten sposób pracy opiera się na rozluźnianiu i otwieraniu wewnętrznych części ciała, a następnie pozwoleniu wewnętrznemu ruchowi, który się przy tym pojawia na podróż. Podróż przez całe ciało i poza ciało – w przestrzeń. Przy pracy od wewnątrz na zewnątrz mogą się pojawić pewne stany emocjonalne i relacje. W przypadku działania solowego mogą to być relacje w odniesieniu do samego siebie, przestrzeni, przedmiotów w przestrzeni. Bohaterka w ruchu wyraża: samowystarczalność i osamotnienie; samodzielność i potrzebę nawiązania kontaktu. Absurd tych pozornie wykluczających się relacji jest głównym tematem filmu. Filmu – eksperymentu, dzięki któremu można zaobserwować: Jak ruch bohaterki determinuje ruch kamery? Jak przestrzeń, z którą pracuje tancerka – przekłada się na kadrowanie?
Nowatorski charakter filmu polega przede wszystkim na zbudowaniu dodatkowej relacji – pomiędzy tancerką a kamerą, która bierze aktywny udział w opowieści.
Eksperymentalny film taneczny
W główną postać filmu wcieliła się tancerka Aleksandra Borys, absolwentka Codarts/Rotterdam Dance Academy w Holandii oraz Państwowej Szkoły Baletowej w Łodzi. Podczas zdjęć poprowadziła ją choreografka Renata Piotrowska. Jej inspiracją były spektakle Meg Stuart oraz sposób pracy Benoit Lachambre. Zainteresowania łączące tych artystów to tematyka kreowania ruchu od wewnątrz na zewnątrz, obserwowanie zmian w ciele podczas ruchu oraz śnienia ciała.
W odniesieniu do estetyki filmowej dla reżyserki Anny Zuzanny Błaszczyk bodźcem do stworzenia filmu InSide były filmy Pierra Coulibeufa. Współpraca koncepcyjna z operatorką Justyną Calińską dotyczyła obserwacji podobieństw ruchu tancerza i pracy kamery.
W tańcu ruch zawiera w sobie aspekt fizyczny i emocjonalny, co odpowiada specyfice obrazu filmowego. Sztuka operatorska zawiera w sobie aspekt techniczny (walory kadrowania, barwy, ruch – bezruch kamery) i umiejętność wyrażania emocji. Według autorek zestawienie ze sobą tych dwóch dziedzin sztuki daje możliwość poszukiwania nowych rodzajów ekspresji filmowej.
Ilustrację muzyczną stworzyła pieśniarka i kompozytorka Olena Leonenko .